Veelkleurig leven,
tekst door: Lianne Grisnich

Zittend op een bankje in de passage kijk ik omhoog. Ik zie kleuren, figuren, lagen en ervaar uitbundigheid, iets om te vieren misschien.
De kunstenaars Heringa en Van Kalsbeek willen met dit werk laten zien hoe rijk aan vormen de natuur is. Ook hebben ze bij het ontwerpen en maken gedacht aan de grote verscheidenheid aan culturen. Dit werk gaat over leven, leven in de rijkdom van alle verscheidenheid, van variatie. Het werk kan ook gedachten aan je eigen leven oproepen, dat vol kan zijn van tegenstrijdigheden: verdrietig en goed, onvolmaakt en troostvol, wanhoop en moed, moed om te zien wat er is, wat onze aandacht nodig heeft, moed om te leven, moed om het leven te nemen en vieren zoals het komt.
Alles komt samen in deze uitbundige vormen.

Shadows and Moonlight is de titel van dit kunstwerk, woorden die direct een sfeer van tegenstellingen oproepen, van contrasten: donker en licht, dag en nacht, dreiging en rust.
In dit kunstwerk wordt gespeeld met schaduwen. Schaduw ontstaat door licht, wordt alleen daardoor zichtbaar. Schaduw en licht kunnen niet zonder elkaar. Ze gaan hand in hand. Onze schaduw loopt altijd met ons mee, hoe lichter het is, hoe duidelijker onze schaduw. Gelukkig zijn er elke maand momenten waarop we verstild, rustig maanlicht kunnen waarnemen.

We zien 4 panelen, in twee tinten blauw en 2 tinten groen, waaruit figuren in contrasterende kleuren naar voren springen. Het werk doet denken aan een pauw die haar veren laat zien in volle kleurenpracht. Ik las dat de vormen zijn geïnspireerd door de paradijsvogelbloem, een tropische plant waarvan de bontgekleurde bloemen doen denken aan paradijsvogels.
Wat roepen deze kleuren bij u? In elke cultuur hebben kleuren een eigen betekenis. Ook heeft iedereen persoonlijke, eigen associaties bij kleuren.
In blauw zie ik de kleur van de lucht en van water.  Blauw doet me denken aan rust en aan wijsheid.
Groen roept associaties bij me op met leven, nieuw leven ook, en van hoop. Het leven ervaren en doorgeven geeft vreugde. Het kan troost geven je te realiseren dat het leven doorgaat, in welke vorm, dan ook.

En al die vormen, wat kunnen we daar in ontdekken?
Het beeld is als een soort kijkdoos, waar je in kunt kijken, waarin je dingen kunt ontdekken die je niet ziet als je oppervlakkig kijkt. Als we goed kijken, zien we een vrouw in het midden. Een glanzende figuur, die in het centrum van het werk staat, en er tegelijk in verdwijnt.
Rond de vrouw in het midden zien we ronde vormen, cirkels, grote en kleinere, ook weer met verschillende kleuren. De cirkel is een oersymbool, dat in allerlei culturen belangrijk is. Een cirkel heeft geen begin en geen einde, verbindt toch alle punten, èn omvat de binnenkant. Daardoor kan een cirkel een gevoel oproepen geborgen te zijn. Ook kan het een ervaring oproepen één te zijn met anderen en wat om je heen gebeurt, een ervaring dat het goed is, zoals de lijnen lopen.

De andere vormen springen uit de omlijsting, maken zich los, alsof ze iets achter zich laten, verder gaan, zich verspreiden in de wereld. Zoals vruchten die ons leven draagt, donkere en lichte, lelijke en mooie. Weer die zo verschillende manieren van beleven, die ons leven zo kenmerken: verlangen en wanhoop, opstand en vrede, breuken en liefde. 

Je kunt dit kunstwerk zien in de passage, die brede, open gang waar je doorheen loopt van de ene afspraak naar de andere, van huis naar je afspraak en weer terug vanuit je onderzoek, behandeling, opname. Je loopt gemakkelijk langs dit prachtige werk zonder het echt te zien, zoals je gemakkelijk voorbij kunt gaan aan wat er zich in en om je heen voordoet, aan het kleine en grote waar je van mag genieten of wat je aandacht vraagt, die veelkleurige wereld en binnenwereld vol contrasten.

Zoals Stef Bos zingt in zijn Afrikaanse liedje ‘Komatiepoort’: